Enter Life's FLow

​

Afgezien van mijn geboorte in de Zaïrese Brousse (voormalig D.R. Congo) begint mijn verhaal zoals de meeste verhalen beginnen.

Als kind leefde ik in mijn bubbel, onverstoorbaar, blij en vrolijk. De natuur was mijn speelterrein en de zon kuste mijn snoetje elke dag opnieuw en opnieuw. 

De vrijheid en ongebondenheid die ik als kind had, bleken mijn grootste cadeaus des levens te zijn. Niet Europees opgevoed en on-gesocialiseerd, leefde ik zorgeloos. Het leven ging mij goed af. Mij goed voelen, was gemakkelijk en evident. Ik droeg namelijk een heerlijk gevoel van connectie in mijn klein lijfje en ziel, ook al toonde de realiteit mij op erg jonge leeftijd grootse momenten van pijn, verlies, verdriet, angst, verlating en immense veranderingen.

Voor de buiten wereld had ik een moeilijke start in het leven gemaakt, dit stond in schraal contrast met hoe ik alles ervoer:

being connected shields you from feeling any form of negativity.  

​

Mijn blik, gevoel en leven veranderden. Ik werd opgevoed en 'gesocialiseerd'. Als jonge tiener begon ik mijn gedrag aan te passen aan de wensen en noden van anderen. Om aanvaard en graag gezien te zijn, begon ik te denken zoals het de gewoonte was in mijn omgeving. Ik vergeleek mezelf met anderen en ontdekte dat ik anders was en dit niet enkel qua uiterlijk, mijn ingesteldheid stond dik in de verf. Zo begon mijn pad naar het verlies van mezelf. Hoe ouder ik werd hoe meer tegenslag ik opmerkte, in mijn leven, dat van anderen en in de wereld.

 

Mijn leven verloor stilletjes aan zijn simpele aard van gemak en geluk. Ik dwaalde steeds verder af. Uiteindelijk kwam ik op een punt waarop ik niet anders meer kon. Het was: eraan onderdoor gaan en opgeven of herrijzen en mezelf herontdekken. Zonder het goed te beseffen is het laatste, in mijn geval, gebeurd. 

 

Gedurende al die jaren waarin ik mijn connectie vaak 'kwijt' was, had ik  momenten waarop ik tussen de gordijnen van deze wereld kon gluren en connectie stante pede voelbaar was.  Tijdens zo'n wegglip moment, kon ik het gelukzalige uit mijn kindertijd opnieuw voelen opborrelen. De connectie was daar, alsof het al die tijd hoopvol op mij had gewacht om vrolijk te kunnen bewegen in mijn lichaam en om mijn ziel te kunnen voeden met liefde... op dit punt aangekomen, ben ik terug bij het begin van mijn verhaal. Het begin waar ik als kind én nu als volwassen vrouw gevuld ben met vreugde en geluk. 

​

Afgezien van details, is dit niet enkel mijn verhaal, het is ons verhaal. Het is het verhaal van zovelen die zichzelf verloren waanden. 

Weg van wat men spiritueel noemt, weg van 3D, 5D en alles met een cijfer en een D, weg van alle mogelijke benamingen, weg van de dualiteit. Laat ons eerlijk zijn, deze benamingen en processen houden onze connectie vaker weg van ons dan we denken.

Het is het verhaal van ongecompliceerd in je connectie staan (kracht, zelfwaarde, vrolijkheid, liefde, harmonie, geluk en gemak, zachtheid,... ik kan zo wel nog een tijdje doorgaan :-)). 

 

Het is de weg van geluk. Het is jouw weg ... Om die eenvoudige reden lees jij mijn verhaal. Want mijn verhaal is tegelijk jouw verhaal.

Ook jouw connectie wacht geduldig en hoopvol op een hereniging met jouw 'ikke'. 

​